Op zeilsurvival

Wat een fijne vakantie had moeten worden pakte uit als een soort zeilsurvival. En ik (Jojanneke) vroeg me serieus af of ik wel uit het juiste hout gesneden was.

We gingen er twaalf dagen op uit. Het was eind september, en we hoopten op nog een restje nazomer wat we wilden doorbrengen in het noorden. Tevergeefs. Na drie dagen was er al geen droge handdoek meer aan boord en mede door een lekkage op het IJsselmeer – ‘’Schatje we moeten nu een haven opzoeken, de boot loopt vol water.’’ – was het ontspannen gevoel er wel vanaf.

Maar het echte venijn zat hem in de staart. Ondanks de stevige wind besloten we toch uit Scheveningen te vertrekken; de vakantie was voorbij en we moesten weer naar ons werk. Eenmaal de Maasmond gepasseerd trok de wind verder aan en diens richting in combinatie met opkomend tij zorgde voor omstandigheden die we bij het Slijkgat nog niet hadden meegemaakt.

Brekende golven van achteren maakten van de boot een speelbal en even waren we alle controle over Bojangles kwijt. Die ging van stuurboord vol naar bakboord en een harde klapgijp volgde. De eindstop van de traveler begaf het en meermalen kwam de giek over, de grootschoot plus kar erachteraan slingerend als een levensgevaarlijk projectiel.

In een paar woorden over en weer roepend waren we het eens. ‘’Overstááág! Jij het roer, ik het grootzeil!’’ En hoe makkelijk we soms discussies aangaan tijdens het zeilen en ik uit onzekerheid nog weleens een blunder maak, nu het erop aankwam waren we een team.

Met de giek provisorisch gezekerd lagen we ruim een uur later veilig in de sluis. Het begon al te schemeren en ik voelde de adrenaline plaatsmaken voor emoties. ‘’Ik wil nu naar huis,’’ zei ik, nog na-bibberend tegen Vincent, ‘’ik wil een uur onder de douche en dan in bed kruipen met de dekens over me heen.’’ Ik was er helemaal klaar mee.

Weer terug in onze box keek een aantal voorbijgaande leden ons verbaasd aan. ‘’Komen jullie nu van zee?’’ Het Slijkgat was geen plek om nu te zijn, dat wisten wij inmiddels ook. We bespraken alternatieve routes en wisselden ervaringen uit. Ook zij hadden als doorgewinterde zeilers weleens in een penibele situatie gezeten en ook zij hadden ervan geleerd.

Ik voelde me direct rustiger worden. Samen tuigden we de boot af en namen een ankerbiertje. Ik ben die avond niet naar huis gegaan.